naczelny

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From na czele +‎ -ny.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /naˈt͡ʂɛl.nɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛlnɨ
  • Syllabification: na‧czel‧ny

Adjective[edit]

naczelny (not comparable, derived adverb naczelnie)

  1. chief, supreme

Declension[edit]

Declension of naczelny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative naczelny naczelna naczelne naczelni naczelne
genitive naczelnego naczelnej naczelnego naczelnych
dative naczelnemu naczelnej naczelnemu naczelnym
accusative naczelnego naczelny naczelną naczelne naczelnych naczelne
instrumental naczelnym naczelną naczelnym naczelnymi
locative naczelnym naczelnej naczelnym naczelnych

Noun[edit]

naczelny m pers

  1. primate

Declension[edit]

Declension of naczelny
singular plural
nominative naczelny naczelni
genitive naczelnego naczelnych
dative naczelnemu naczelnym
accusative naczelnego naczelnych
instrumental naczelnym naczelnymi
locative naczelnym naczelnych
vocative naczelny naczelni

Further reading[edit]

  • naczelny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • naczelny in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=naczelny&oldid=78083390"