chybić

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *xybiti.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈxɨ.bit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨbit͡ɕ
• Syllabification: chy‧bić

Verb

chybić pf (imperfective chybiać)

1. (transitive, intransitive) to miss, miss the mark (to not hit something) [+genitive]

   Synonyms: spudłować, nie trafić

Conjugation

Conjugation of chybić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		chybić
future tense	1st	chybię			chybimy
	2nd	chybisz			chybicie
	3rd	chybi			chybią
	impersonal	chybi się
past tense	1st	chybiłem, -(e)m chybił	chybiłam, -(e)m chybiła	chybiłom, -(e)m chybiło	chybiliśmy, -(e)śmy chybili	chybiłyśmy, -(e)śmy chybiły
	2nd	chybiłeś, -(e)ś chybił	chybiłaś, -(e)ś chybiła	chybiłoś, -(e)ś chybiło	chybiliście, -(e)ście chybili	chybiłyście, -(e)ście chybiły
	3rd	chybił	chybiła	chybiło	chybili	chybiły
	impersonal	chybiono
conditional	1st	chybiłbym, bym chybił	chybiłabym, bym chybiła	chybiłobym, bym chybiło	chybilibyśmy, byśmy chybili	chybiłybyśmy, byśmy chybiły
	2nd	chybiłbyś, byś chybił	chybiłabyś, byś chybiła	chybiłobyś, byś chybiło	chybilibyście, byście chybili	chybiłybyście, byście chybiły
	3rd	chybiłby, by chybił	chybiłaby, by chybiła	chybiłoby, by chybiło	chybiliby, by chybili	chybiłyby, by chybiły
	impersonal	chybiono by
imperative	1st	niech chybię			chybmy
	2nd	chyb			chybcie
	3rd	niech chybi			niech chybią
passive adjectival participle		chybiony	chybiona	chybione	chybieni	chybione
anterior adverbial participle		chybiwszy
verbal noun		chybienie

Derived terms

verbs

• uchybiać
• uchybić

 

Related terms

noun

• chyba

 

Further reading

• chybić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• chybić in Polish dictionaries at PWN