pomawiać
Old Polish edit
Etymology edit
From po- + mawiać. First attested in 1424.
Pronunciation edit
Verb edit
pomawiać impf (perfective pomówić)
- to accuse [+ o (accusative)], [+ w (locative)] or [+ o (locative)]
- Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[1], page 805:
- Pylat kazal vschytkym pomavyacz mylego Iesucrista
- [Piłat kazał wszytkim pomawiać miłego Jesukrysta]
- Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[2], page 793:
- Pomavyayącz czye o krolevstvo, aby szye thy stavyl, yzby chczyal krolem bycz
- [Pomawiająć cie o krolewstwo, aby sie ty stawił, iżby chciał krolem być]
- Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa[3], page 103:
- Herod pysal lysty do czeszarza... v rozmaythych rzeczach szyny pomavyayącz (in multis accusans filios)
- [Herod pisał listy do cesarza... w rozmaitych rzeczach syny pomawiając (in multis accusans filios)]
- to remark, to utter; to predicate [+ na (accusative)]
- 1967 [1424], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 1078:
- Yaco pan Wyssak nicz wysse nye dzersi w Koczvgach, yedno to, czsso lyst pomawya, czsso mv Michalow dzath wsdal
- [Jako pan Wyszak nic wysze nie dzierży w Kociugach, jedno to, cso list pomawia, cso mu Michałow dziad wzdał]
- 1967 [1424], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty kościańskie, volume III, number 1243:
- Jacom nye ranczyl ranką any vsthy za listh Czemye, czo pomawa na czterdzesczy grziwen grossy Wanczenczewy
- [Jakom ja nie ręczył ręką ani usty za list Ciemie, co pomawia na czterdziseści grzywien groszy Więceńcewi]
- 1868 [1452], Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego[4], volume XIV, page 344:
- Iohannes... citavit nobilem Drobysch..., quod de honore eius diceret al. pomawyal inpossibilia verba
- [Iohannes... citavit nobilem Drobysz..., quod de honore eius diceret al. pomawiał' inpossibilia verba]
Derived terms edit
noun
Related terms edit
nouns
verbs
- mówić impf
Descendants edit
- Polish: pomawiać
References edit
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “pomawiać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Polish edit
Etymology edit
Inherited from Old Polish pomawiać. By surface analysis, po- + mawiać.
Pronunciation edit
- IPA(key): /pɔˈma.vjat͡ɕ/
- (Middle Polish) IPA(key): /pɔˈma.vjat͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -avjat͡ɕ
- Syllabification: po‧ma‧wiać
Verb edit
pomawiać impf (perfective pomówić)
- (transitive) to have a conversation
- (transitive) to allege, to impute (to accuse of without justification) [+ o (accusative) = of what]
- Synonyms: insynuować, imputować
- (transitive, obsolete) to repeat after someone, to mimic, to imitate
- (reflexive with się) to allege each other [+ o (accusative) = of what]
Conjugation edit
Related terms edit
adjective
nouns
verbs
- mówić impf
References edit
Further reading edit
- pomawiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- pomawiać in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “pomawiać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Paweł Kupiszewski (11.04.2019) “POMAWIAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “pomawiać”, in Słownik języka polskiego[5]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “pomawiać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[6]
- A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “pomawiać”, in Słownik języka polskiego[7] (in Polish), volume 4, Warsaw, page 559
- pomawiać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego