podmówić
Polish edit
Etymology edit
From pod- + mówić. First attested in 1542.[1]
Pronunciation edit
- IPA(key): /pɔdˈmu.vit͡ɕ/
- (Middle Polish) IPA(key): /pɔdˈmo.vit͡ɕ/
- Rhymes: -uvit͡ɕ
- Syllabification: pod‧mó‧wić
Verb edit
podmówić pf (imperfective podmawiać)
- (transitive) to talk into, to talk around, to trick into by talking [+ do (genitive) = into what]
- Synonym: wmawiać
- (transitive, Middle Polish) to tire oneself out by talking
- Synonym: wmawiać
- (reflexive with się, Middle Polish) to mistake, to confuse, to mix up while talking or writing
Conjugation edit
Derived terms edit
noun
- (obsolete) podmawiacz
Related terms edit
adjective
- (obsolete) podmowny
nouns
- (obsolete) podmawiacz
- (obsolete) podmowa
- (obsolete) podmówca
verbs
- mówić impf
References edit
- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “podmowić się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading edit
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “podmowić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- “PODMÓWIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 03.12.2018
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “podmówić”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “podmówić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “podmówić”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 4, Warsaw, page 379
- podmówić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego