pieniactwo
Polish edit
Etymology edit
From pieniacz + -ctwo.[1] First attested in 1650.[2]
Pronunciation edit
- IPA(key): /pjɛˈɲat͡s.tfɔ/
- (Middle Polish) IPA(key): /pjɛˈɲat͡s.tfɔ/, /pjɛˈɲɒt͡s.tfɔ/
Audio (file) - Rhymes: -at͡stfɔ
- Syllabification: pie‧niac‧two
Noun edit
pieniactwo n
- barratry (act of persistently instigating lawsuits, often groundless ones)
Declension edit
Declension of pieniactwo
| singular | |
|---|---|
| nominative | pieniactwo |
| genitive | pieniactwa |
| dative | pieniactwu |
| accusative | pieniactwo |
| instrumental | pieniactwem |
| locative | pieniactwie |
| vocative | pieniactwo |
References edit
- ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “pieniactwo”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
- ^ Krzysztof Opaliński (1650) Satyry albo przestrogi do naprawy rządu i obyczajów w Polszcze (in Polish), page 126
Further reading edit
- pieniactwo in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- pieniactwo in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “pieniactwo”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “pieniactwo”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “pieniactwo”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 4, Warsaw, page 149