dźgnąć

Polish

Etymology

From dźgać +‎ -nąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /d͡ʑɡnɔɲt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔɲt͡ɕ
• Syllabification: dźgnąć

Verb

dźgnąć pf (imperfective dźgać)

1. (transitive) to stab, to jab, to prod
2. (reflexive with się, colloquial) to stab oneself

Conjugation

Conjugation of dźgnąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dźgnąć
future tense	1st	dźgnę			dźgniemy
	2nd	dźgniesz			dźgniecie
	3rd	dźgnie			dźgną
	impersonal	dźgnie się
past tense	1st	dźgnąłem, -(e)m dźgnął	dźgnęłam, -(e)m dźgnęła	dźgnęłom, -(e)m dźgnęło	dźgnęliśmy, -(e)śmy dźgnęli	dźgnęłyśmy, -(e)śmy dźgnęły
	2nd	dźgnąłeś, -(e)ś dźgnął	dźgnęłaś, -(e)ś dźgnęła	dźgnęłoś, -(e)ś dźgnęło	dźgnęliście, -(e)ście dźgnęli	dźgnęłyście, -(e)ście dźgnęły
	3rd	dźgnął	dźgnęła	dźgnęło	dźgnęli	dźgnęły
	impersonal	dźgnięto
conditional	1st	dźgnąłbym, bym dźgnął	dźgnęłabym, bym dźgnęła	dźgnęłobym, bym dźgnęło	dźgnęlibyśmy, byśmy dźgnęli	dźgnęłybyśmy, byśmy dźgnęły
	2nd	dźgnąłbyś, byś dźgnął	dźgnęłabyś, byś dźgnęła	dźgnęłobyś, byś dźgnęło	dźgnęlibyście, byście dźgnęli	dźgnęłybyście, byście dźgnęły
	3rd	dźgnąłby, by dźgnął	dźgnęłaby, by dźgnęła	dźgnęłoby, by dźgnęło	dźgnęliby, by dźgnęli	dźgnęłyby, by dźgnęły
	impersonal	dźgnięto by
imperative	1st	niech dźgnę			dźgnijmy
	2nd	dźgnij			dźgnijcie
	3rd	niech dźgnie			niech dźgną
passive adjectival participle		dźgnięty	dźgnięta	dźgnięte	dźgnięci	dźgnięte
anterior adverbial participle		dźgnąwszy
verbal noun		dźgnięcie

Further reading

• dźgnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dźgnąć in Polish dictionaries at PWN