awanturnik

Polish edit

From awantura +‎ -nik.

awanturnik m pers (female equivalent awanturnica)

someone prone to incite conflict; drama king, provocateur
Synonyms: prowokator, podżegacz
- 1865, Emigracja polska od 1831 do 1863: krótki rys historyczny, page 44:
  Zaczęły się więc tajemne werbunki, które dzięki niezręczności agentów, nieraz na jaw wychodziły. Tak między innemi, jakiś awanturnik J. Duszyński, zebrane przez siebie grono stronników dynastji, prezentował Wł. Zamojskiemu (1836 r.).
  And so the secret conscription began, that, thanks to the agents' awkwardness, sometimes came out to the open. And among others, some provocateur (called) J, Duszyński presented a group of the dynasty's supports to the Owner Zamojski.
troublemaker, hellraiser, ruffian
Synonyms: kłótnik, pieniacz, piekielnik, nerwus
risktaker, daredevil, gambler
Synonyms: ryzykant, szaleniec, hazardzista

Declension of awanturnik

	singular	plural
nominative	awanturnik	awanturnicy/awanturniki (deprecative)
genitive	awanturnika	awanturników
dative	awanturnikowi	awanturnikom
accusative	awanturnika	awanturników
instrumental	awanturnikiem	awanturnikami
locative	awanturniku	awanturnikach
vocative	awanturniku	awanturnicy

adjective

adverb

noun

adjective

nouns

verbs