Żółte łąki porośnięte przez nawłoć kanadyjską widać w każdym regionie Polski. Roślina ta rośnie dosłownie wszędzie. Porasta rolnie nieużytki, rowy i przydroża, skraje lasów i zagajników. Na Pomorzu i w województwie podkarpackim. Na Mazurach i na Mazowszu.
Nawłoć kanadyjska – skąd pochodzi, jak dotarła do Europy?
Nawłoć kanadyjska pochodzi z Ameryki Północnej, z USA i Kanady. Spotkać ją of Florydy po Alaskę. Do Europy dotarła jako roślina ozdobna, po czym jej uprawa wymknęła się spod kontroli i roślina zdziczała. Już w XVII wielu uprawiano ją w ogrodach w Wielkiej Brytanii. Do Europy Środkowej dotarła 200 lat później. Na terenach Polski wspomina się o niej już w 1872 roku. Czy możecie sobie wyobrazić, że do końca XX wieku nawłoć występowała jedynie w małych i rzadko spotykanych skupiskach?
Jak wygląda nawłoć kanadyjska?
Chociaż na pewno doskonale znacie tę roślinę, to przypomnimy, jak wygląda. Osiąga wysokość od 150 do 200 cm wysokości. Jej cechą charakterystyczną są żółte, okazałe kwiatostany. Kwiaty skupione są w bardzo licznych koszyczkach. Liście rośliny są skrętoległe, lancetowate, zwężające się ku górze. Na całym pędzie jest ich nawet do 110. Sama łodyga ma wysokość do 1,5 m. Jest wzniesiona, sztywna, pojedyncza, naga lub rzadko owłosiona i cienka. Wewnątrz jest pusta.
Nawłoć kanadyjska – jak się rozmnaża
Nawłoć kanadyjska należy do rodziny astrowatych. Tajemnica jej powszechnego występowania leży w łatwości rozmnażania się i odporności na warunki pogodowe. Nawłoć kanadyjska rozmnaża się przez nasiona i kłącza. Na dodatek jest odporna na suszę i wilgoć spowodowaną opadami deszczu. Nic tej roślinie nie jest straszne.
Dlaczego nawłoć kanadyjska jest taka niebezpieczna?
Nawłoć kanadyjska bardzo szybko rośnie, w ekspresowym tempie się rozmnaża i znosi każdą pogodę: suszę i ulewne deszcze. Tworzy zbiorowiska, które są ubogie gatunkowe. Tam, gdzie rośnie nawłoć, nie wyrastają ani nowe drzewa, ani krzewy, ani inne gatunki kwiatów. Przez ostatnie dziesięciolecia kolonie nawłoci zdołały porosnąć coraz większe tereny. Według specjalistów porastają w sposób niekontrolowany nawet 900 kilometrów kwadratowych rocznie!
Pszczoły oraz motyle nie tolerują zapachu nawłoci kanadyjskiej, dlatego roślina ta zmniejsza różnorodność gatunkową owadów zapylaczy nawet o 90 procent. Owady zwyczajnie opuszczają tereny porośnięte tymi kwiatami. Na dodatek gęste zarośla uniemożliwiają zwierzętom swobodne przemieszczanie się. Nawłoć nie ma naturalnych wrogów. Nie jest zjadana nawet przez ślimaki. Nawłoć powoduje jeszcze jedno niebezpieczeństwo: siano zanieczyszczone przez nawłoć, powoduje u krów poważne zatrucia. Natomiast u ludzi, w trakcie suszy nawłoć kanadyjska powoduje katar sienny.
Zwalczanie nawłoci kanadyjskiej
Nawłoć kanadyjska rozrasta się w zastraszającym tempie. Nie ma jednak naturalnych wrogów. Jak przyznają specjaliści od inwazyjnych gatunków obcych, jej zwalczanie jest wyjątkowo trudne. Gdy mamy do czynienia z kilkoma roślinami, możemy po prostu je wykopać. Jednak, gdy nawłocie zdążyły zarosnąć już całe połacie, trzeba je kosić nawet kilka razy do roku.
Chociaż żółte kwiaty nawłoci kanadyjskiej bardzo ładnie wyglądają na rabatach, to lepiej nie dopuszczać do ich rozprzestrzeniania się w ogrodzie. Lepiej pozbądźmy się ich, zanim przejmą kontrolę nad całym ogrodem i uprawami.
Czytaj też:
Hortensje bukietowe po tym nawozie kwitną dużo dłużejCzytaj też:
Hibiskus ogrodowy (ketemia syryjska) – uprawa i pielęgnacja