Malarstwo Erwina Sówki

17 sierpnia br. w Galerii Sztuki Ludowej i Nieprofesjonalnej WOKiS przy Starym Rynku 18 odbył się wernisaż wystawy malarskiej Erwina Sówki. Wystawę będzie można oglądać do 15 października.

„U Sówki nie ma przypadkowych pociągnięć pędzla, kompozycja jest celowa i zrealizowana bardzo starannie, jakby od linijki, z dużą troską o detale. A tematyka? W zasadzie dwojaka: codzienne życie w scenerii Nikiszowca, ale dziejące się na deskach teatru, bo wystawione przed kamienicę sprzęty mieszkalne i kabina łazienki właśnie są używane na oczach sąsiadów, co przecież rzeczywiście nie może mieć miejsca. Częstymi postaciami scen plenerowych są upozowani górnicy w roboczym rynsztunku i kobiety o obfitych kształtach – Barbórki – w różnych krzyżujących się rolach: żony, czyli towarzyszki dnia powszedniego, ukochanej, patronki i opiekunki (np. z atrybutami św. Barbary) itp. – i w bardziej lub mniej kompletnym okryciu... Inna ulubiona problematyka Sówki czerpie z ikonografii hinduskiej (i sumeryjskiej?) w zakresie postaci, gestów, atrybutów, stylistyki umownych znaków, z dużą dozą symboliki falliczno-waginalnej, ukrytej w gąszczu ornamentów, fryzów i pozornie przeładowanych estetycznie deseni. Artysta umieszcza osoby (bóstwa, personifikacje, postacie), niekiedy zamknięte w przezroczystych kapsułach albo ułożone na katafalkach, w kosmicznych krajobrazach wyjałowionych z życia, obcych, emanujących magiczną aurą. Bywa, że dramaturgia „wschodnia” rozgrywa się w znajomej urbanistyce śląskiej albo na tle przepoczwarzonego przez cywilizację molocha przyszłości.” (fragment tekstu Andrzeja Kwasiborskiego i Zbigniewa Chlewińskiego).

Erwin Sówka (ur. 1936) to polski malarz prymitywista, który osiągnął światowy rozgłos. Jego prace prezentowane były w kraju i za granicą. Posiada biogram w Światowej Encyklopedii Sztuki Naiwnej.

MR