Trzcina pospolita

łac. Phragmites australis

Młode pędy, korzenie oraz nasiona tej rośliny są jadalne na surowo i po obróbce cieplnej [1], [4]. Można je przygotowywać podobnie jak te pałki szerokolistnej. Zewnętrzną i stwardniałą część łodygi obieramy, a środek zjadamy. Ze względu na rozmiar, zbiór nasion jest mało efektywny. Podobnie jak w przypadku Pałki należy także uważać na zanieczyszczenia znajdujące się w wodzie, bowiem może je akumulować [3]. Trzcina pospolita zawiera cukier, jednak o wiele mniej niż trzcina cukrowa, z której wytwarzany jest cukier trzcinowy [1]. W korzeniach tej rośliny znajduje się asparagina i kwas chlorogenowy [2].

Zajrzyj do darmowej próbki naszego atlasu roślin i podejmij decyzje o zakupie!

Próba smaku:

Ze względu na obecność cukrów, korzenie oraz młode pędy mają słodki smak.

Jak prawidłowo rozpoznać?

Roślina posiada charakterystyczne kwiatostany, które odróżniają ją od innych roślin znajdujących się na terenach podmokłych, takich jak pałka czy oczeret. Posiada także okrągłą łodygę, a liście między innymi wyrastają z jej łodygi. Pałka oraz oczeret mają głównie liście odziomkowe.

Wskazówka występowania:

Trzcina podobnie jak pałka występuje wyłącznie na brzegach zbiorników wodnych oraz terenach podmokłych.

Z czym można pomylić?

Roślinę można pomylić z pałkami oraz oczeretem jeziornym. Obie rośliny mają inne kwiatostany, a także głównie odziomkowe liście.

Właściwości medyczne:

Korzenie oraz liście były tradycyjnie wykorzystywane w przypadku leczenia zatruć pokarmowych [5]. W niektórych obszarach Turcji (prowincja Afyonkarahisar), w medycynie ludowej, wyciągi z pałki wykorzystywane są jako środek moczopędny oraz przeciwgorączkowy [6].

Film:

Zachęcam do zapoznania się z playlistą „1000 roślin” na moim kanale na YouTube. Opowiadam na niej o 1000 jadalnych roślinach Polski! Pamiętaj zostawić subskrypcję oraz komentarz – wspierasz tym samym rozwój atlasu!

Wykaz źródeł:

1. Łukasz Łuczaj: Dzikie Rośliny Jadalne, Chemigrafia, Krosno 2004.
2. Bolesław Broda, Jakub Mowszowicz: Przewodnik do oznaczania roślin leczniczych, trujących i użytkowych, PZWL, Warszawa, 1985
3. Vickie Shufer: The Everything Guide to Foraging, Identifying, harvesting, and cooking nature’s wild fruits and vegetables, Adams Media, Massachusetts, 2011.
4. Katie Letcher Lyle: Complete Guide To Edible Wild Plants, Department of the Army, Skyhorse Publishing INC, 2016
5. Christine Facella i inni: HERBACEOUS PLANTS GOWANUS FIELD GUIDE. GOWANUS CANAL CONSERVANCY, 2020. https://gowanuscanalconservancy.org/wp-content/uploads/2020/04/2020-Herbaceous-Plants-Gowanus-Field-Guide.pdf
6. Süleyman Arı, Mehmet Temel, Mustafa Kargıoğlu: Ethnobotanical Uses of Phragmites australis in Afyonkarahisar Province of Western Anatolia (Turkey), Medical Science, Volume-4, Issue-6, June-2015.