Pałka szerokolistna

łac. Typha latifolia

Cała roślina jest jadalna na surowo lub po obróbce termicznej. Wykorzystuje się korzenie, kwiatostany (także pyłek kwiatowy), młode pędy, łodygi, nasiona oraz liście [1]. Roślina bardzo często polecana jako survivalowy pokarm ze względu na zawartość skrobi w korzeniach (30-46%) oraz białka (6-8%) [4]. Roślina może jednak akumulować toksyny z otoczenia, dlatego nie należy jej zbierać z zanieczyszczonych zbiorników wodnych [2].

Z łodyg zjadamy wyłącznie miękki środek, a stwardniałe części odrzucamy. Najlepiej po ugotowaniu, bowiem mogą zawierać pewne ilości glikozydów cyjanogennych [4]. Kłącza są bardzo włókniste, dlatego przed obróbką najlepiej je obrać i pociąć na mniejsze części (np. w talarki). Jeżeli ugotujemy je całe, należy je rzuć, a resztę wypluć. Należy je przedtem także dokładnie umyć z zalegającego mułu [3]. Z kwiatostanów można otrzepać smaczny pyłek, jednak występuje on bardzo krótko. Młode kwiatostany żeńskie (czyli te pałki) można zjadać na surowo lub po ugotowaniu. Zbieranie nasion może być problematyczne ze względu na puch, który jednak można np. wypalić na ognisku.

Zajrzyj do darmowej próbki naszego atlasu roślin i podejmij decyzje o zakupie!

Próba smaku:

Kwiatostany smakują podobnie do kukurydzy. Młode pędy jak seler przemieszany z ziemniakami, natomiast kłącza ze względu na obecność skrobi są nieco podobne do ziemniaków.

Jak prawidłowo rozpoznać?

Roślina posiada wysokie i spłaszczone (walcowate) łodygi, zakończone bardzo charakterystyczną pałką. Większość liści jest odziomkowych (zatem nie wyrastają z łodygi jak u np. trzciny).

Wskazówka występowania:

Pałka występuje wyłącznie na brzegach zbiorników wodnych oraz terenach podmokłych.

Z czym można pomylić?

Można ją pomylić z innymi gatunkami pałki, trzciną pospolitą oraz oczeretem jeziornym, które także są jadalne [4].

Pałka wąskolistna (łac. Typha angustifolia) – posiada węższe liście oraz łodygi.

Pałka drobna (łac. Typha minima) – rzadszy i o wiele mniejszy gatunek, między innymi posiadający krótsze kolby.

Trzcina pospolita (łac. Phragmites australis) – roślina posiada inne kwiatostany, a dodatkowo liście wyrastają z jej okrągłej łodygi. Gatunek opisany w atlasie.

Oczeret jeziorny (łac. Schoenoplectus lacustris) – inne kwiatostany, oraz okrągła (zatem nie spłaszczona jak u pałki) łodyga. Zdjęcie w artykule trzcina pospolita.

Właściwości medyczne:

Pyłek posiada działanie moczopędne. W medycynie naturalnej stosowany między innymi w przypadku: kamieni nerkowych, dolegliwościach związanych z miesiączką, biegunce i tasiemcach [5]. Okłady z kłączy (zmiażdżonych) oraz liści, korzystnie wpływają na gojenie się ran, a także czyraków [6].

Film:

Zachęcam do zapoznania się z playlistą „Poradnik Chwastożercy” na moim kanale na YouTube. Pamiętaj zostawić subskrypcję oraz komentarz – wspierasz tym samym rozwój atlasu!

Wykaz źródeł:

1. Łukasz Łuczaj: Dzikie Rośliny Jadalne, Chemigrafia Krosno, Krosno 2004.
2. Sergei Boutenko: Wild Edibles, A Practical Guide to Foraging, with Easy Identification of 60 Edible Plants and 67 Recipes, North Atlatnic Books, Berkeley, 2013
3. Samuel Thayer: The Forager’s Harvest: A Guide to Identifying, Harvesting, and Preparing Edible Wild Plants, FORAGERS HARVEST PR, 2006.
4. Łukasz Łuczaj: Dzika Kuchnia, Wydawnictwo Nasza Księgarnia, 2013.
5. Jurgen Guthmann, Roland Spiegelberger, Steffen Guido Fleischhauer: Jadalne rośliny dziko rosnące, Vital, Wydanie III, Białystok, 2020.
6. Monika Fijołek: Atlas Dzikich Roślin Jadalnych. SBM, Warszawa, 2017.