Bylica piołun (Artemisia absinthium) to gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Zwana psią rutą, wermutem i absyntem, jest szeroko rozpowszechniona na całej półkuli północnej. W medycynie naturalnej wykorzystuje się ją jako roślinę leczniczą, za co w głównej mierze odpowiadają zawarte w niej olejki eteryczne. Napar z piołunu pobudza funkcje wydzielnicze przewodu pokarmowego. Przy stosowaniu zewnętrznym bylica piołun pomaga w zwalczaniu pasożytów skóry (wszy i świerzbowców). Poznaj inne właściwości lecznicze tej rośliny!
Piołun – właściwości lecznicze, działanie i zastosowanie
Jakie właściwości ma piołun?
Bylica piołun od lat jest uprawiana w formie jadalnej i używkowej. Najczęściej stosuje się ją jednak w celach leczniczych. Składniki, które odpowiadają za właściwości lecznicze rośliny, to:
- flawonoidy,
- garbniki,
- olejki eteryczne,
- sole mineralne.
Piołun pobudza funkcje wydzielnicze układu pokarmowego. Wysoka zawartość olejków eterycznych wykazuje silne działanie żółciopędne i spazmolityczne. Roślina jest stosowana również jako środek odkażający i przeciwrobaczy. Zawarty w niej chamazulen odgrywa rolę przeciwutleniacza i pomaga zwalczać stres oksydacyjny. Z tego względu piołun jest częstym składnikiem diety antynowotworowej.
Bylicę piołun wyróżniają właściwości:
- przeciwzapalne,
- bakteriobójcze,
- przeciwskurczowe,
- zwalczające pasożyty w organizmie.
Piołun – działanie i wskazania do stosowania
Kiedy stosować piołun? Roślina jest zalecana na różnego rodzaju schorzenia układu pokarmowego. Pomaga na nieżyt żołądka, niestrawność, zgagę, wzdęcia i uczucie ciężkości w żołądku. Zioło to podaje się również w sytuacji braku apetytu, zaburzeń trawienia i obniżonej produkcji enzymów trawiennych, śliny i białek. Jest znane z właściwości rozkurczowych, dlatego jego stosowanie mogą rozważyć kobiety zmagające się z bolesnym miesiączkowaniem.
>> Co na trawienie? Zioła, herbaty i leki bez recepty na problemy pokarmowe
Piołun na wątrobę
Zawarte w piołunie związki oczyszczają wątrobę i woreczek żółciowy przez odprowadzanie żółci do dwunastnicy. Z tego względu piołun zapobiega powstaniu cholestazy, czyli zastoju płynu w woreczku żółciowym.
>> Tabletki na wątrobę, kapsułki, herbatki na wątrobę
Piołun stosowany zewnętrznie
Bylica piołun jest stosowana nie tylko na wewnętrzne dolegliwości. Odwar z ziela pomaga w leczeniu pasożytów skóry – wszy i świerzbowców. Napar jest również wykorzystywany w formie lewatywy. Podawany w tej postaci zwalcza owsicę i glistnicę.
Piołun dodawany do kąpieli wspomaga leczenie chorób reumatycznych. Roślina polecana jest też na owrzodzenia i rany.
Piołun – dawkowanie
Bylica piołun może być stosowana w postaci:
- naparu,
- herbaty,
- nalewki,
- odwaru.
Napar z piołunu jest przygotowywany z 1 łyżeczki rośliny zalanej wrzątkiem (około 150 ml). Po 20-30 minutach zaparzania pod przykryciem całość należy odcedzić. Napar powinien być spożywany 3 razy dziennie. Nie należy przekraczać maksymalnej dobowej dawki piołunu, która wynosi 2-3 g.
Młode liście piołunu są stosowane także w formie przyprawy. Korzenno-gorzki smak wzbogaca likiery żołądkowe i wermut. Zioło wykorzystywane jest ponadto do aromatyzowania wódki. W gastronomii piołun jest rzadko używany ze względu na wyjątkowo intensywny smak.
Preparaty zawierające piołun
W aptekach i sklepach ze zdrową żywnością dostępne są liczne preparaty z piołunem. Roślina jest częstym składnikiem suplementów diety wspierających pracę układu pokarmowego i funkcjonowanie jelit. Piołun można znaleźć też w płynach doustnych wspierających pracę układu odpornościowego. W sprzedaży dostępne są również płyny na wszawicę głowową i inne pasożyty z piołunem.
Oprócz tego na rynku można znaleźć płynny wyciąg mikrocząsteczkowy z bylicy piołun, podawany w formie kropli. Rozbite struktury cząsteczkowe zwiększają przyswajalność i jakość podawanego preparatu.
Bylica piołun – uprawa
Piołun może być z powodzeniem uprawiany zarówno w polu, jak i przydomowym ogrodzie. Roślina preferuje wilgotne i przepuszczalne gleby, zasobne w składniki pokarmowe. Ze względu na najwyższą zawartość olejku eterycznego ziele należy ścinać podczas suchej pogody.
Piołun w ciąży
Zgodnie ze współczesną wiedzą medyczną piołun nie powinien być stosowany przez kobiety w ciąży. Powodem tego jest obecność toksycznego tujonu, stanowiącego do 70% zawartości olejku eterycznego rośliny. Po preparaty z piołunem nie powinny również sięgać matki karmiące piersią.
Przeciwwskazania do stosowania piołunu
Preparaty z piołunem nie powinny być stosowane przez dzieci, kobiety w ciąży i matki karmiące piersią. Do przeciwwskazań należą też:
- uczulenie na składniki rośliny,
- skłonność do krwawień,
- wrzody żołądka lub dwunastnicy,
- hemoroidy,
- choroby serca.
Piołun – możliwe skutki uboczne
Pomimo właściwości leczniczych piołun wykazuje również działanie toksyczne. Odpowiada za to głównie wysoka zawartość tujonu, powodującego niepokój ruchowy i podniecenie psychiczne. Z tego względu preparaty z piołunem nie powinny być stosowane przez dłuższy okres. Po 10-dniowej suplementacji należy zrobić kilkutygodniową przerwę. Stosowanie dawek wyższych niż zalecane może się wiązać z takimi skutkami ubocznymi, jak:
- nudności i wymioty,
- biegunka,
- napady paniki,
- bezsenność i koszmary senne,
- zawroty głowy.
Przedawkowanie bylicy piołun może doprowadzić do drgawek, zatrzymania moczu i niewydolności nerek.
Piołun w Encyklopedii ziół i roślin – podsumowanie
Piołun:
- Wykazuje właściwości żółciopędne, przeciwzapalne, bakteriobójcze i przeciwskurczowe.
- Może być stosowany jako środek na pasożyty.
- Jest zalecany na schorzenia układu pokarmowego: brak apetytu, nieżyt żołądka, niestrawność, zgagę i wzdęcia.
- Zawiera związki oczyszczające wątrobę i woreczek żółciowy.
- Podawany jest najczęściej w formie naparu, herbaty, nalewki i odwaru. Napar z piołunu jest przygotowywany z 1 łyżeczki rośliny zalanej wrzątkiem (około 150 ml).
