Włoskowatość

Włoskowatość-  fiz. zjawisko wywołane siłami działającymi między drobinami ciał stałych i ciekłych, polegające na wznoszeniu się do różnej wysokości w naczyniach i rurkach o różnej średnicy cieczy znajdującej się w równowadze.

Jeśli ciecz znajdzie się w naczyniu w postaci rurki o przekroju mniejszym niż 1mm, wtedy cała powierzchnia jest wklęsła i wypadkowa sił napięcia powierzchniowego F może być skierowana pionowo w górę lub w dół. Pojawia się wtedy podciśnienie (woda) ciągnące ciecz w górę lub nadciśnienie powodujące wciskanie cieczy w dół (rtęć).
Rurki o przekrojach mniejszych niż 1mm nazywamy naczyniami włoskowatymi (włosowatymi) lub kapilarnymi. Włoskowatość występuje wokół nas. Higroskopijność ciał, czyli zdolność do pochłaniania wilgoci ma miejsce dlatego, że ma miejsce włoskowatość. Gleba ma własności higroskopijne i znajdujące się w niej rurki włoskowate podnoszą wodę do jej powierzchni. Rośliny dostarczają wodę do swoich najwyższych partii (a drzewa do liści znajdujących się na wysokości kilkudziesięciu metrów) dzięki zjawisku włoskowatości.

                                             

                                         

 Wysokość podniesienia się cieczy w kapilarze można obliczyć korzystając ze wzoru na → ciśnienie pod zakrzywioną powierzchnią cieczy

powierzchnia kulista o promieniu R:

r - promień rurki.
Ciśnienie Δp jest równoważone → ciśnieniem hydrostatycznym = ρ gh

Zjawisko w. tłumaczy wsiąkanie cieczy do wnętrza ciał porowatych, np.:
bibuła - atrament, ręcznik - woda, porowata cegła - woda, knot - nafta (nafta lampowa).