«o roślinach, zwierzętach, ogrodzie itp.: zostać pozbawionym opieki człowieka i wrócić do stanu naturalnego». 2. «stracić cechy człowieka cywilizowanego».

Słownik języka polskiego PWN* · zdziczeć. 1. «o roślinach, zwierzętach, ogrodzie itp.: zostać pozbawionym opieki człowieka i wrócić do stanu naturalnego».

wymowa: ​. znaczenia: czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. dziczeć). (1.1) stać się dzikim · odmiana: (1.1) koniugacja III. [pokaż ▽] ...

zdziczeć - stracić potrzebę kontaktu z innymi ludźmi i umiejętność odpowiedniego zachowania się w kontaktach z nimi.

zdziczeć - wrócić do stanu, jaki obowiązuje w przyrodzie, gdy nie wpływa na nią człowiek.

Pouczające dziecko zostanie skorumpowane, patetyczny duch musi zdziczeć. The enlightening child must be corrupted, the pathetic spirit must run wild.

zdziczeć {czasownik dokonany} · become wild · become brutish · go back to the wild · run wild search. {czas.}.

Synonimy do słowa zdziczeć: 1. zwyrodnieć, zdegenerować się, wynaturzyć się, zezwierzęcieć, zezwierzęcić się, zdemoralizować się, zdeprawować się, spodleć ...

4 kwi 2021 · Czasownik. zdziczeć czasownik dokōnany. polski: zdziczeć. uproszczōny zŏpis: zdziczeć. To hasło nŏleży do przidŏwka ôd SileSłownika.

zdziczeć w słowniku polski. zdziczeć. Znaczenia i definicje "zdziczeć". stać się dzikim. Przez kilka lat karczował syberyjskie lasy, coraz słabszy i bardziej ...