zabronić (język polski) edytuj. wymowa: IPA: [zaˈbrɔ̃ɲiʨ̑], AS: [zabrõńić], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​. znaczenia:.

za•bronić -onię, -onią; -oń•cie. Słownik języka polskiego PWN* · zabronić — zabraniać «nie pozwolić». Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*.

zabronić · Definicja. nie pozwolić na wykonywanie jakichś działań bądź na korzystanie z czegoś · Kwalifikacja tematyczna. CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Należy zabronić umyślnego zrywania, zbierania, ścinania lub wyrywania takich roślin. Deliberate picking, collecting, cutting or uprooting of such plants ...

Słownik języka polskiego PWN*. zabronić — zabraniać «nie pozwolić».

zabronić transitive verb. (perfect) also zabr|aniać (imperfect)(zakazać) to forbid(oficjalnie) to prohibitlekarz zabronił mi palenia papierosów/picia kawy ...

Tłumaczenia dla hasła „zabronić“ w polsko » angielski słowniku (Przełącz na angielsko » polski) · zabronić · zabraniać < f. · Przykładowe zdania ze słowem ...

zabronić - tłumaczenie na angielski oraz definicja. Co znaczy i jak powiedzieć "zabronić" po angielsku? - ban, forbid, taboo, tabu, disqualify, DQ, forbode.

Zabronić (to prohibit) conjugation ; on/ona/ono · Perfective future tense · zabronię ; ona · Past feminine tense · zabroniłam ; on · Past masculine tense · zabroniłem.

'zabronić' - odmiana czasownika - polski - koniugacja bab.la pomaga odmieniać czasowniki przez osoby oraz wszystkie czasy polskie.