Google
×
Słownik języka polskiego PWN*. wychować — wychowywać. 1. «zapewnić dziecku opiekę i ...
Więcej pytań
wychować (język polski) edytuj. wymowa: IPA: [vɨˈxɔvaʨ̑], AS: [vyχovać] ​. znaczenia: czasownik przechodni dokonany. (1.1) aspekt dokonany od: wychowywać.
«ogół zabiegów mających na celu ukształtowanie człowieka pod względem fizycznym, moralnym i umysłowym oraz przygotowanie go do życia w społeczeństwie».
foster [verb] to look after for a period of time; to bring up a child that is not one's own. nurture [verb] to encourage the growth and development of (a ...
wychować transitive verb. (perfect) also wychow|ywać (imperfect)1. (opiekować się, uczyć) to bring up, to rear, to raise (US)rodzice wychowali go na ...
We need to bring up children with a wider range of skills and talents. Poza tym chciałabym dobrze wychować mojego jedenastoletniego syna.
Wychować (to raise) conjugation ; on/ona/ono · Perfective future tense · wychowam ; ona · Past feminine tense · wychowałam ; on · Past masculine tense · wychowałem.
Verb edit. wychować pf (imperfective wychowywać). (transitive) to rear (to bring up to maturity, as offspring) [+accusative something or someone] [+genitive ...
wychować - ukształtować kogoś, powodując, że wykonuje on swój zawód lub obowiązki w określony sposób.