×
samodzielny · Słownik języka polskiego PWN*. samodzielny. 1. «dający sobie radę, niepotrzebujący pomocy».
Więcej pytań
samodzielny (język polski) edytuj. wymowa: IPA: [ˌsãmɔˈʥ̑ɛlnɨ], AS: [sãmoʒ́elny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​. znaczenia: przymiotnik.
On jest bardzo samodzielny jak na swój wiek. He's very independent for his age. ○. odrębny · independent. samodzielne państwo an independent country.
Słownik języka polskiego PWN* · 1. «dający sobie radę, niepotrzebujący pomocy» · 2. «powstały bez czyjejś pomocy, czyjegoś wpływu, wykonany niezależnie przez ...
Adjective edit · (obsolete) handmade synonyms △. Synonym: wykonany własnoręcznie · independent, self-sufficient, self-reliant · solo, unaided (done by oneself) · ( ...
samodzielny {przymiotnik rodzaju męskiego} · self-contained · self-reliant · unassisted {przym.} samodzielny.
Clever Team jest absolutnie samodzielny i autonomiczny na poziomie realizacji spektaklu. Clever Team is completely independent and autonomous on the level of ...
samodzielny - taki, który działa bez odwoływania się do pomocy lub współpracy innych osób lub instytucji.
Many translated example sentences containing "samodzielny" – English-Polish dictionary and search engine for English translations.