×
rzucać (język polski) edytuj ; rzucający, nierzucający · rzucająca, nierzucająca · rzucające, nierzucające · rzucany, nierzucany ...
Więcej pytań
Słownik języka polskiego PWN* · 1. «wprawić jakiś przedmiot w ruch, powodując jego chwilowy lot w powietrzu» · 2. «przewrócić kogoś, uderzyć kimś o coś» · 3. « ...
toss [verb] to throw (a coin) into the air and decide a matter according to (a correct guess about) which side falls uppermost. (Tłumaczenie rzucać z ...
Rhymes: -ut͡sat͡ɕ; Syllabification: rzu‧cać. Verb edit. rzucać impf (perfective rzucić). (transitive) to throw, to pitch, to toss synonym △. Synonym: ciskać.
dk. to thrash about [ or around]. 2. rzucać (skoczyć): rzucać się, rzucić się f. dk. to fling oneself. 3. rzucać pot. (oburzyć się): rzucać się, rzucić się f.
Tłumaczenia w kontekście hasła "rzucać" z polskiego na angielski od Reverso Context: rzucać się w oczy, rzucać w oczy.
rzucać - trzymając coś w ręce, wykonywać gwałtowny ruch i w jego końcowej fazie wypuszczać to z ręki, w wyniku czego przedmiot ten zaczyna się porusza...
Rzucać (to throw) conjugation ; on/ona/ono · Present tense · rzucam. I throw · rzucasz ; ona · Past feminine tense · rzucałam. I threw · rzucałaś ; on · Past masculine ...
rzucić się na kogoś z nożem to pounce on sb with a knife. Rzucił się na mnie pies. A dog pounced on me. rzucić się komuś na szyję.
rzucać [rzucam|rzucałbym] {czasownik niedokonany} · general · "wysokim łukiem" · "czymś, coś" · "w kogoś/coś" · "na ziemię" · "nawyk" · "narkotyki" · Sport.