Google
×
płodzić -dzę, -dzą; płódź, płódź•cie. płodzenie · Słownik języka polskiego PWN* · płodzić. 1. «powodować powstanie istoty żywej przez zapłodnienie». 2. pot.
płodzić (język polski) edytuj · angielski: (1.1) beget, conceive; (1.2) produce · francuski: (1.2) pondre · hiszpański: (1.1) engendrar; (1.2) concebir ...
Więcej pytań
Słownik języka polskiego PWN* · 1. «powodować powstanie istoty żywej przez zapłodnienie» · 2. pot. «wydawać na świat potomstwo» · 3. «tworzyć coś».
płodzić - odbywając z kobietą stosunek seksualny, powodować, że w jej organizmie zaczyna rozwijać się płód.
Verb edit · (transitive) to beget, to breed, to father, to sire (to produce a child) synonym △ · (transitive, literary) to create (to make, especially numerous ...
płodzić - tworzyć, zwłaszcza teksty liczne lub mające w ocenie mówiącego niską wartość. ... płodzić. Hasło ma wiele znaczeń, wybierz to, które Cię interesuje. 2 ...
płodzić transitive verb. (imperfect)1. (książkowy) [mężczyzna] to fatherto beget (poet.) [syna, córkę] [mężczyzna i kobieta] to produce [dzieci, ...
artykuł hasłowy: płodzić. Jednostki: (1) 1. 'poczynać nowe życie, powodować powstanie istoty żywej, procreare, gignere': · (2) 2. 'przynosić plon, wydawać ...
płodzić transitive verb. (imperfect)1. (książkowy) [mężczyzna] to fatherto beget (poet.) [syna, córkę] [mężczyzna i kobieta] to produce [dzieci, ...
płodzić <‑dzi; cz. prz. płódź; f. dk. s‑> [pwodʑitɕ] CZ. cz. przech. 1. płodzić podn. (powodować zapłodnienie): płodzić syna · zeugen. 2. płodzić przen.