przerwać ; break · to interrupt ; break · to put an end to ; discontinue · to stop or put an end to ; interrupt · to stop a person while he is saying or doing something ...

przerwać (język polski) edytuj. wymowa: IPA: [ˈpʃɛrvaʨ̑], AS: [pšervać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​. znaczenia: czasownik przechodni dokonany ( ndk.

przerwać transitive verb. (perfect) also przer|ywać (imperfect)przerwę, przerwiesz — przerywam1. (rozerwać) to break [nitkę, sznurek]2.

«przeszkodzić w czymś, wstrzymać działanie, tok czegoś na pewien czas, zakłócić stan czegoś». 4. «przestać wykonywać jakąś czynność przed jej ukończeniem».

«przeszkodzić w czymś, wstrzymać działanie, tok czegoś na pewien czas, zakłócić stan czegoś». 4. «przestać wykonywać jakąś czynność przed jej ukończeniem».

I'm sorry. I have to stop you.

przerwać · deszcz; wybuch wojny przerwał coś; burza, choroba, kontuzja, wojna przerwała; opady; wydarzenia przerwały coś · przerwać ciążę, mecz, karierę, życie ...

1. przerwać (naszyjnik, nitka): przerwać się f. dk. , przerywać się · to break. 2. przerwać (połączenie, rozmowa): przerwać się f. dk. , przerywać się · to be ...

przerwać. Hasło ma wiele znaczeń, wybierz to, które Cię interesuje. 5. wypowiedź. Definicja. 5. przeszkodzić komuś w mówieniu. Kwalifikacja tematyczna. CZŁOWIEK ...

przerwać · break in · *. przerwać, przerywać, wtrącić (np. do wypowiedzi). She has an annoying habit of breaking in. (Ona ma irytujący zwyczaj wtrącania się.).