×
Słownik języka polskiego PWN* · 1. «wypowiedzieć przekleństwa, wulgarne słowa» · 2. «życzyć komuś czegoś złego» · 3. «potępić coś, złorzecząc».
Więcej pytań
przeklinać (język polski) ; czas teraźniejszy, przeklinam, przeklinasz ; czas przeszły, m, przeklinałem, przeklinałeś ; ż, przeklinałam, przeklinałaś ; tryb ...
przeklinać ... Nie przeklinaj! Don't swear! ... Przeklinała dzień, w którym się poznali. She cursed the day they met.
(intransitive) to swear, to curse (to use vulgar language) · (reflexive with się) to blame oneself · (reflexive with się) to insult each other · (reflexive with ...
przeklinać - wypowiadać wulgarne słowa lub przekleństwa. ... przeklinać na ulicy; głośno przeklinać; przeklinać soczyście, szpetnie; ordynarnie, wulgarnie.
Słownik języka polskiego PWN*. przeklinać zob. przekląć.
przeklinać [przeklinam|przeklinałbym] {czasownik niedokonany} · accurse · bedamn · beshrew · cuss · execrate · imprecate · maledict search. {czas.}.
I . przeklinać < f. dk. przekląć> CZ. cz. przech. 1. przeklinać (rzucić klątwę): przeklinać. to curse. 2. przeklinać (nie móc odżałować):.
przeklinać · swear · ** [nieprzechodni]. Stop swearing! · curse · ** · kląć, przeklinać (używać wulgaryzmów) [nieprzechodni] · damn · *** , także: dayum.
Ten krzyż mogę przeklinać, ale nie ucieknę od niego. I can curse this cross but I will not run away from it ...