×
Słownik języka polskiego PWN*. przeczyć. 1. «odmawiać słuszności komuś, czemuś». 2.
Więcej pytań
Synonimy · sprzeciwiać się · kłamać · zaprzeczać · przeczący · negatywny · przeczenie (wyraz, zdanie). negacja ...
3. os. bezokolicznik, przeczyć. czas teraźniejszy, przeczę, przeczysz, przeczy, przeczymy, przeczycie, przeczą.
3 kwi 2024 · Temu się nie da zaprzeczyć. It cannot be denied.
Verb edit · (intransitive) to contradict, defy, belie · (intransitive) to deny, negate synonym △. Synonym: zaprzeczać ...
przeczyć · premier, prezydent; oskarżony, podejrzany przeczy; mieszkańcy, urzędnicy przeczą · przeczyć faktom, jakimś informacjom, istnieniu czegoś, plotkom, ...
przeczyć < f. dk. za-> CZ. cz. nieprzech. · 1. przeczyć (negować): · 2. przeczyć (pozostawać w sprzeczności):.
Usta muszą przeczyć trunkowi, co przed chwilą przeszedł przez gardło. The mouth must contradict the drink that has just went down the ...
przeczyć. Hasło ma wiele znaczeń, wybierz to, które Cię interesuje. 2. czyny słowom. Definicja. 2. pozostawać w sprzeczności z czymś. Kwalifikacja tematyczna.
Przeglądaj. przeczucie · przeczuwać · przeczyć · przeczyszczający. przeczytać. przed · przed nosem · przed sądem · przedawkować. Więcej polsko-angielskich ...