Google
×
poplecznik (język polski) edytuj. wymowa: ​. znaczenia: rzeczownik, rodzaj męskoosobowy. (1.1) ktoś, kto kogoś popiera; zwolennik, stronnik.
Skąd się wzięło słowo POPLECZNIK? – Od wyrażenia PO PLECACH: poplecznikiem nazywano wojownika, który osłaniał walczącego rębacza od tyłu.
Słownik języka polskiego PWN* · poplecznictwo. 1. «gorliwe popieranie kogoś w zamian za coś». 2. «przestępstwo ...
Więcej pytań
poplecznik - osoba, która jest przekonana o słuszności jakiejś idei, koncepcji lub jakiegoś działania i często je aktywnie popiera.
poplecznik (-iczka) < l.mn. -icy> RZ. r.m. ( r.ż. ) pej. poplecznik (-iczka). henchman. poplecznik (-iczka). partisan. Chcesz przetłumaczyć zdanie lub ...
Przykładowe zdania z " poplecznik " · Tyran musi mieć wokół siebie grupę popleczników, którzy są mu posłuszni z własnej woli. · Jego trzech popleczników zajęło ...
poplecznik ... jak dodać poprawne słowa do słownika?! ... Przydupas to nie ten kto, po prostu, "wspiera czyjeś poczynania" (jak w powyższej definicji), ale ten, kto ...
Właścicielem jest poplecznik Kavaliego, który wykorzystuje swój międzynarodowy przywilej eksportu do przewozu jego broni. The owner is a Kavali sympathizer who ...
Rhymes: -ɛt͡ʂɲik; Syllabification: po‧plecz‧nik. Noun edit. poplecznik m pers (feminine popleczniczka). adherent, henchman, supporter. Declension edit.