3. daw. «dać początek nowemu życiu». poczynać zob. począć. począć się — poczynać się. 1. «zacząć się». 2. «powstać, narodzić się».

poczynać (język polski) edytuj. wymowa: IPA: [pɔˈʧ̑ɨ̃naʨ̑], AS: [počỹnać], zjawiska fonetyczne: nazal. ​. znaczenia: czasownik niedokonany.

poczynać zob. począć. Włącz obsługę javascript! zgłoś uwagę. Zobacz więcej w naszym serwisie o "poczynać". Popularne słowa.

poczynać sobie - postępować w sposób zwracający uwagę mówiącego, bliżej określony następującym wyrazem.

poczynać - sprawiać, że następuje początek jakiegoś działania lub jakiejś sytuacji.

Wiem, jak ma wyglądać dwór i co powinien poczynać król. · Ze względu na swą zdolność odróżniania bytu od powinności, rozumowanie może "spontanicznie" poczynać ...

poczynać ; poczynaj, poczynajcie, poczynajcież, poczynajmy, poczynajmyż, poczynajże.

'poczynać' - odmiana czasownika - polski - koniugacja bab.la pomaga odmieniać czasowniki przez osoby oraz wszystkie czasy polskie.

Poznaj definicję 'poczynać', wymowę, synonimy i gramatykę. Przeglądaj przykłady użycia 'poczynać' w wielkim korpusie języka: polski.

poczynać intransitive verb. (imperfect)nasza drużyna dzielnie sobie poczyna our team are doing wellzłodzieje poczynają sobie coraz zuchwalej thieves are ...