Google
×
osobliwy (język polski) edytuj. wymowa: ​. znaczenia: przymiotnik. (1.1) nietypowy, oryginalny, dziwaczny, inny niż reszta.
Więcej pytań
osobliwy «zwracający uwagę, nie taki jak inni; też: dziwaczny» • osobliwie. Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego* · osobliwy ...
osobliwy ; curious · strange; odd ; peculiar · strange; odd ; quaint · pleasantly odd or strange, especially because of being old-fashioned.
osobliwy - posiadający cechy, które wyróżniają go spośród innych i zwracają uwagę.
Słownik języka polskiego PWN*. osobliwy «zwracający uwagę, nie taki jak inni; też: dziwaczny»
osobliwy- epitet oddający wyjątkowy, oryginalny, stan dla danej osoby lub stan: reczy, sytuacji etc. Np. "Pies w tym momencie wyglądał bardzo osobliwie, z uszu ...
osobliwy {przym. m.} · volume_up. peculiar · curious · noteworthy · novel · odd · quaint · singular · uncanny; esoteric; warped; funny.
Synonimy słowa "osobliwy" w słowniku polski. ekscentryczny, niespotykany, rzadki to najpopularniejsze synonimy "osobliwy" w tezaurusie polski.
Bardzo osobliwy fenomen który dotąd nie został wyjaśniony. A very strange phenomenon that has yet to be explained.
Synonimy do słowa osobliwy: 1. wyjątkowy, szczególny, unikalny, oryginalny, wymyślny, rarytasowy, specyficzny, swoisty, niezwykły, niecodzienny, ...