odrzucać (język polski) edytuj. wymowa: ​, IPA: [ɔḍˈʒuʦ̑aʨ̑], AS: [oḍžucać], zjawiska fonetyczne: udziąs. znaczenia: czasownik przechodni niedokonany ( dk.

10 kwi 2024 · repulse [verb] to refuse to accept eg help from, or be friendly to. scrap [verb] to discard. (Tłumaczenie odrzucić z Polsko-angielski ...

1. «rzucając, oddalić coś od siebie albo odepchnąć kogoś lub coś» · 2. «rzucając, oddać coś komuś» · 3. «nagłym ruchem zmienić położenie czegoś» · 4. «usunąć ...

recoil [verb] (of guns when fired) to jump back. (Tłumaczenie odrzucać z Polsko- ...

odrzucać {czas. ndk} · volume_up. refuse · reject · cast · deny · fight off · fob off · negative · overrule; rebuff; wave aside; brush aside; brush off ...

odrzucać - uznawać, że propozycja, stwierdzenie lub pomysł, o których mowa, są złe lub niesłuszne.

odrzucać <‑ca> [odʒutsatɕ], odrzucić [odʒutɕitɕ] CZ. cz. przech. f. dk. · 1. odrzucać: odrzucać (usuwać na bok). wegwerfen. odrzucać (dyskwalifikować) · 2.

To zbyt dobra oferta, żeby ją odrzucać. It's too good an offer to refuse.

odrzucić (język polski) edytuj. wymowa: IPA: [ɔḍˈʒuʨ̑iʨ̑], AS: [oḍžućić], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udziąs. ​. znaczenia:.

odrzucać, odrzucić f. dk. CZ. cz. przech. · 1. odrzucać (usuwać na bok): odrzucać · to throw off · 2. odrzucać (podawać): odrzucać piłkę · to throw back · 3.