×
Słownik języka polskiego PWN*. obyczajowość. 1. «ogół powszechnie przyjętych, tradycyjnych obyczajów, właściwych danemu środowisku ...
Więcej pytań
«sposób zachowywania się wynikający z uznania określonych norm towarzyskich i moralnych». Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego*.
obyczajowość - zbiór obyczajów przyjętych i praktykowanych przez jakąś społeczność.
obyczajowość. dopuszczalne w grach (i). obyczajowość. obyczajowość. występowanie, Słownik ortograficzny: rejestr wyrazów występujących w języku polskim - Muza ...
Obyczaje są przekazywane z pokolenia na pokolenie i ulegają zmianom bardzo powoli. Ogół obyczajów w danej zbiorowości tworzy jej obyczajowość. Cechy obyczajów:.
obyczajowość - zbiór zasad moralnych i etycznych obowiązujących w danej społeczności.
Pozwala ono w niezwykle ułatwiony sposób wniknąć w mentalność, zwyczaje, obyczajowość, religię, tradycje, normy społeczne i inne czynniki kształtujące wzorzec ...
obyczajowość feminine noun. (singulare tantum) 1. (tradycja) moresobyczajowość staropolska old Polish customs2. (moralność) morals, moralityrozluźnienie ...
obyczajowość RZ. r.ż. · 1. obyczajowość (zwyczaje): obyczajowość. customs · 2. obyczajowość (moralność): obyczajowość. morality · 3. obyczajowość (maniery):.