obronić (język polski) edytuj. wymowa: ​. znaczenia: czasownik przechodni dokonany (ndk. bronić). (1.1) odeprzeć atak: (1.2) ustrzec przed czymś ...

20 mar 2024 · save [verb] in football etc, to prevent the opposing team from scoring a goal. (Translation of obronić from the PASSWORD Polish–English ...

obronić · Słownik języka polskiego PWN*. obronić. 1. «odeprzeć atak, zwykle z bronią w ręku».

obronić - zapobiec działaniom lub zjawiskom zagrażającym komuś lub czemuś.

1. «odeprzeć atak na siebie» · 2. «udowodnić, że czyjeś zarzuty są bezpodstawne» · 3. «ustrzec się przed czymś niepożądanym lub niebezpiecznym» · 4. «nie poddać ...

Whatever you do, you must defend both sides.

obronić f. dk. of bronić. Zobacz też bronić. I . bronić CZ. cz. przech. 1. bronić f. dk. o- t. PR. (walczyć w obronie):.

"obronić" po angielsku · obronić {czas. dk} · obronić {czas.} · do obronienia {przym.} · dający się obronić {przym.}.

obronić - skutecznie przeciwstawić się atakowi fizycznemu bądź zbrojnemu.

'obronić' - odmiana czasownika - polski - koniugacja bab.la pomaga odmieniać czasowniki przez osoby oraz wszystkie czasy polskie.