×
Słownik języka polskiego PWN* · należeć. 1. «być czyjąś własnością». 2. «być czyimś mężem lub kochankiem, czyjąś żoną lub kochanką». 3. «wchodzić w skład ...
Więcej pytań
wymowa: IPA: [naˈlɛʒɛʨ̑], AS: [naležeć] ​ · ​. znaczenia: czasownik. (1.1) być w posiadaniu czyimś: (1.2) być członkiem jakiejś organizacji, społeczności, ...
należeć ; być czyjąś własnością. to belong. Ten samochód należy do mojego brata. ; być członkiem. to belong. należeć do organizacji ; stanowić czyjś obowiązek. to ...
Inherited from Proto-Slavic *naležati, with a semantic shift of to lie on top of → to be a part of, and other semantic shifts stemming from that.
Inni wyszukiwali również
I . należeć CZ. cz. nieprzech. · 1. należeć (być własnością): należeć do kogoś · to belong to sb · 2. należeć (być elementem, członkiem): należeć do czegoś · to ...
11 wrz 2024 · należeć się ... Należy ci się nagroda. You deserve a reward.
Słownik języka polskiego PWN* · 1. «być czyjąś własnością» · 2. «być czyimś mężem lub kochankiem, czyjąś żoną lub kochanką» · 3. «wchodzić w skład jakiejś ...
należeć - używane do zakomunikowania, że daną czynność może, musi lub powinna wykonać wskazana osoba, a nie kto inny.
Należeć (to belong) conjugation ; należałem. I belonged ; należałeś. you belonged ; należał. he belonged ; należeliśmy. we belonged ; należeliście. you all belonged.