mar•nieć -eję, -eją; -niał, -eli. Słownik języka polskiego PWN* · marnieć. 1. «ulegać niszczeniu, tracić wartość». 2. «stawać się słabym, podupadać na ...
marnieć (język polski) edytuj · angielski: (1.1) languish, wither away; (1.2) wilt · niemiecki: (1.1) eingehen, verkommen, verkümmern.
marnieć - tracić zdrowie fizyczne lub psychiczne z powodu niesprzyjających warunków życia bądź niepomyślnych wydarzeń.
marnieć. verb. languish [verb] to grow weak; to waste away. (Translation of marnieć from the PASSWORD Polish–English Dictionary © 2014 K Dictionaries Ltd) ...
marnieć. Słownik języka polskiego PWN*. marnieć. 1. «ulegać niszczeniu, tracić wartość». 2. «stawać się słabym, podupadać na zdrowiu». Włącz obsługę javascript ...
marnieć - tracić na wartości i świetności w wyniku niszczenia lub czyjegoś zaniedbania.
Rhymes: -arɲɛt͡ɕ; Syllabification: mar‧nieć. Verb edit. marnieć impf (perfective zmarnieć). (intransitive) to languish, to wither, to waste away ...
waste away {czas.} marnieć (też: opadać z sił, zmizernieć, zmarnieć, mizernieć) ...
marnieć · wilt. marnieć, opadać z sił, tracić wigor (o człowieku); usychać, więdnąć, marnieć (o roślinach) · languish. marnieć, gnić, popaść w zapomnienie, ...
Więcej pytań
Co to znaczy marnie?
... angielsko » polski). marnieć <-eje, f. dk. z-> CZ. cz. nieprzech. 1. marnieć (człowiek): marnieć. to pine away. 2. marnieć (roślina): marnieć. to wither away ...