Google
×
mar•nieć -eję, -eją; -niał, -eli. Słownik języka polskiego PWN* · marnieć. 1. «ulegać niszczeniu, tracić wartość». 2. «stawać się słabym, podupadać na ...
marnieć (język polski) edytuj · angielski: (1.1) languish, wither away; (1.2) wilt · niemiecki: (1.1) eingehen, verkommen, verkümmern.
6 mar 2024 · Translation of marnieć – Polish–English dictionary. marnieć. verb. languish [verb] to grow weak; to waste away. (Translation of marnieć from the ...
marnieć - tracić zdrowie fizyczne lub psychiczne z powodu niesprzyjających warunków życia bądź niepomyślnych wydarzeń.
Słownik języka polskiego PWN*. marnieć. 1. «ulegać niszczeniu, tracić wartość». 2. «stawać się słabym, podupadać na zdrowiu».
Rhymes: -arɲɛt͡ɕ; Syllabification: mar‧nieć. Verb edit. marnieć impf (perfective zmarnieć). (intransitive) to languish, to wither, to waste away ...
marnieć - tracić w jakichś okolicznościach swoją rangę lub wartość.
Więcej pytań
marnieć intransitive verb. (imperfect) marnieję, marniał, marnieli1. (słabnąć) [osoba] to waste away, to go downhill [rośliny] to wilt, to languishchorowała ...
marnieć · wilt. marnieć, opadać z sił, tracić wigor (o człowieku); usychać, więdnąć, marnieć (o roślinach) · languish. marnieć, gnić, popaść w zapomnienie, ...
... angielsko » polski). marnieć <-eje, f. dk. z-> CZ. cz. nieprzech. 1. marnieć (człowiek): marnieć. to pine away. 2. marnieć (roślina): marnieć. to wither away ...