Słownik języka polskiego PWN*. markotnieć «tracić humor, smutnieć».

markotnieć (język polski) edytuj. wymowa: IPA: [marˈkɔtʲɲɛ̇ʨ̑], AS: [markotʹńėć], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art. ​. znaczenia: czasownik.

mar•kot•nieć -nieję, -nieją; -niał, -nieli. Słownik języka polskiego PWN* · markotnieć «tracić humor, smutnieć». Słownik języka polskiego pod red.

markotnieć - tracąc właściwe sobie cechy lub wartość, działać przygnębiająco.

markotnieć · 1. człowiek · 2. twarz · 3. krajobraz. CHRONOLOGIZACJA: 1861, SJPWil.

Tłumaczenia dla hasła „markotnieć“ w polsko » angielski słowniku (Przełącz na angielsko » polski). markotnieć <-eje, f. dk. z-> CZ. cz. nieprzech. markotnieć.

Markotnieć (to do) conjugation ; on/ona/ono · Present tense · markotnieję ; ona · Past feminine tense · markotniałam ; on · Past masculine tense · markotniałem.

Poznaj definicję 'markotnieć', wymowę, synonimy i gramatykę. Przeglądaj przykłady użycia 'markotnieć' w wielkim korpusie języka: polski.

'markotnieć' - odmiana czasownika - polski - koniugacja bab.la pomaga odmieniać czasowniki przez osoby oraz wszystkie czasy polskie.

markotać, markotnieć ndk., pomarkotnieć dk., zmarkotnieć dk. przym. zmarkotniały · przysł. markotnie, markotno. związki frazeologiczne: etymologia: uwagi ...