Słownik języka polskiego PWN*. kolebać daw. «kołysać».

kolebać -lebię, -lebią; -leb, -leb•cie. Słownik języka polskiego PWN* · kolebać daw. «kołysać». kolebać się. 1. daw. «kołysać się». 2. daw.

kolebać - wprawiać w jednostajny, monotonny ruch, polegający na wielokrotnym przechylaniu w przeciwne strony.

Verb edit · (transitive, archaic or literary) to swing, to rock synonym △. Synonym: kołysać · (reflexive with się, archaic or literary) to sway, to rock synonym ...

kolebać się - tracić na swej sile, pozycji lub intensywności.

Kolebać (to do) conjugation. PL. Conjugation of eiti. Translat. ja. ty. on/ona/ono. my. wy. oni. Present tense. ja. kolebię. I do. ty. kolebiesz. you do.

30 cze 2015 · [263] kolebać, 'kołysać', kolebka, 'kołyska'; obie pary słów od koła; na Rusi jest i kołybać i kołychać, co je łączy; kolěbati jest już ...

kolebać transitive verb. (imperfect) kolebię (książkowy)to rockkolebać dziecko na rękach to rock a baby in one's armswiatr kolebał gałęzie albo gałęziami ...

kolebać. dopuszczalne w grach (i). kolebać. kolebać. występowanie, Słownik ortograficzny: rejestr wyrazów występujących w języku polskim - Muza SA 2001, 2005 ...

Znaczenia i definicje "kolebać" · Kiwać dziecko do snu · Huśtać · Lulać · chwiać, huśtać, bujać, kołysać · Bujać czymś lub coś · Chwiać się · Kołysać.