×
Słownik języka polskiego PWN* · karcić «udzielać nagany». karcić się «karcić samego siebie» ...
Więcej pytań
karcić (język polski) edytuj. wymowa: ​. znaczenia: czasownik przechodni niedokonany (dk. skarcić). (1.1) udzielać nagany.
Inni wyszukiwali również
karcić - wyrażać niezadowolenie z czyjegoś niewłaściwego postępowania, słowami, spojrzeniem lub w inny sposób.
KARCENIE to rzeczownik odczasownikowy (łac. gerundium) tworzony szeregowo przyrostkiem ‑enie od czasownika, w tym wypadku od czasownika KARCIĆ.
Tłumaczenia dla hasła „karcić“ w polsko » angielski słowniku (Przełącz na angielsko » polski) · karcić < f. · Przykładowe zdania ze słowem karcić · Przykłady ...
Rhymes: -art͡ɕit͡ɕ; Syllabification: kar‧cić. Verb edit. karcić impf (perfective skarcić). (transitive) to chide, to scold, to rebuke, to reprimand, ...
piętnować, zmywać głowę, krytykować to najpopularniejsze synonimy "karcić" w tezaurusie polski. piętnować · zmywać głowę · krytykować · udzielać ...
Synonimy (polski) dla "karcić": · chłostać · ganić · gromić · krytykować · piętnować · potępiać · strofować · udzielać upomnień; upominać; zmywać głowę. Prawo ...
Słownik języka polskiego PWN*. karcić «udzielać nagany».