karać (język polski) edytuj. wymowa: IPA: [ˈkaraʨ̑], AS: [karać] . znaczenia: czasownik przechodni niedokonany (dk. brak). (1.1) wymierzać karę.
karać · matka, ojciec; policja, straż miejska karze; patrole prewencji karzą · karać dzieci, młodzież; (niesfornego) męża; niepokornych; karać recydywistów; ...
punish [verb] to cause to suffer for a crime or fault. punish [verb] to give punishment for. (Tłumaczenie karać z Polsko-angielski słownik PASSWORD © 2014 K ...
'karać' - odmiana czasownika - polski - koniugacja bab.la pomaga odmieniać czasowniki przez osoby oraz wszystkie czasy polskie.
karać -rzę, -rzą; karz, karz•cie. Słownik języka polskiego PWN* · karać «wymierzać komuś karę». karać się «wymierzać sobie karę» ...
Rhymes: -arat͡ɕ; Syllabification: ka‧rać. Verb edit. karać impf (perfective pokarać or ukarać). (transitive) to punish, to penalize. Conjugation edit ...
KARCENIE to rzeczownik odczasownikowy (łac. gerundium) tworzony szeregowo przyrostkiem ‑enie od czasownika, w tym wypadku od czasownika KARCIĆ.
Karać (to punish) conjugation ; karzę. I punish ; karzesz. you punish ; karze. he/she/it punishes ; karzemy. we punish ; karzecie. you all punish.
karać · Słownik języka polskiego PWN*. karać «wymierzać komuś karę».
Więcej pytań
Co to znaczy karać?
Jak się odmienia kara?
Należy karać najpoważniejsze zbrodnie przeciwko ludzkości. The most serious crimes against humanity must be punished.
Inni wyszukiwali również