grzmieć (język polski) edytuj. wymowa: . znaczenia: czasownik niewłaściwy nieprzechodni niedokonany (dk. brak). (1.1) o niebie, zazwyczaj w czasie burzy: ...
Więcej pytań
Jak się mówi grzmieć czy grzmieć?
Słownik języka polskiego PWN* · 1. «o grzmocie: rozlegać się» · 2. «głośno rozbrzmiewać» · 3. «mówić głośno, z groźbą lub z naganą».
Verb edit · (intransitive) to thunder, to roar (to make a noise like thunder) · (intransitive) to fulminate (to make a verbal attack) ...
grzmieć - mówić głośno, grożąc lub piętnując kogoś lub coś.
blast [verb] (often with out) to come or be sent out, very loudly. peal [verb] to (cause to) ring or sound loudly.
I . grzmieć <-i, f. dk. za-> CZ. cz. nieprzech. 1. grzmieć (oklaski, człowiek): grzmieć. to thunder. 2. grzmieć (armaty, działa): grzmieć.
1. «o grzmocie: rozlegać się» · 2. «głośno rozbrzmiewać» · 3. «mówić głośno, z groźbą lub z naganą» ...
rant [ranted|ranted] {czas.} grzmieć (też: rozprawiać, gardłować).
"grzmieć" - odmiana czasownika - polski - koniugacja bab.la
pl.bab.la › koniugacja › polski › grzmieć
'grzmieć' - odmiana czasownika - polski - koniugacja bab.la pomaga odmieniać czasowniki przez osoby oraz wszystkie czasy polskie.
grzmieć - w głośny sposób rozlegać się po jakimś terenie.