×
1. pot. «uderzyć czymś ostrym lub spiczastym». 2. pot. «sprawić komuś przykrość lub ból». Włącz obsługę javascript! zgłoś uwagę.
Więcej pytań
Znacz. 'uderzać czymś ostrym, kłuć' rozwinęło się wtórnie od 'dokuczać ogniem, parzyć, przypiekać'.
I . dźgać, dźgnąć f. dk. <-gnie, tr. rozk. -gnij> CZ. cz. przech. 1. dźgać (uderzać): dźgać · to nudge. 2. dźgać (kłuć):.
dźgnąć -nę, -niesz, -ną; -nij•cie; -nął, -nęła, -nęli; -nąwszy; -nięty. dźgnięcie; -ęć. Słownik języka polskiego PWN* · dźgnąć — dźgać. 1. pot.
Verb edit · (transitive) to stab, to jab, to prod · (reflexive with się, colloquial) to stab oneself ...
dźgnąć - celując w jakiś punkt, uderzyć mocno czymś cienkim i ostro zakończonym.
dźgnąć transitive verb. (perfect) also dźg|ać (imperfect)dźgnęła, dźgnęli — dźgam1. (poważnie zranić) to stab (czymś, with something)2.
dźgnąć transitive verb. (perfect) also dźg|ać (imperfect)dźgnęła, dźgnęli — dźgam1. (poważnie zranić) to stab (czymś, with something)2.
Dźgnąć (to stab) conjugation ; on/ona/ono · Perfective future tense · dźgnę. I will stab · dźgniesz ; ona · Past feminine tense · dźgnęłam. I stabbed · dźgnęłaś ; on.
dźgnąć dk. związki frazeologiczne: etymologia: uwagi: tłumaczenia: angielski: (1.1) stab; baskijski: (1.1) sastakatu; rosyjski: (1.1) пырять, колоть. źródła ...