1. «o roślinach, zwierzętach, okolicach: wracać do stanu pierwotnego» · 2. «tracić cechy człowieka cywilizowanego» · 3. «stronić od ludzi, tracić umiejętność ...
dziczeć (język polski) edytuj. wymowa: IPA: [ˈʥ̑iʧ̑ɛʨ̑], AS: [ʒ́ičeć], zjawiska fonetyczne: zmięk. . znaczenia: czasownik nieprzechodni niedokonany.
Słownik języka polskiego PWN* · 1. «o roślinach, zwierzętach, okolicach: wracać do stanu pierwotnego» · 2. «tracić cechy człowieka cywilizowanego» · 3. «stronić ...
Więcej pytań
Co to znaczy dzicz?
Co to znaczy dziać?
Co to znaczy Jełczeć?
Co to znaczy Dulczeć?
dziczeć - stopniowo tracić potrzebę i kontaktu z innymi ludźmi i umiejętność odpowiedniego zachowania się w kontaktach z nimi.
dziczeć · Definicja. 1. wracać do stanu, jaki obowiązuje w przyrodzie, gdy nie wpływa na nią człowiek · Kwalifikacja tematyczna. CZŁOWIEK I PRZYRODA · Cytaty ...
dziczeć intransitive verb. (imperfect) dziczeję, dziczał, dziczeli1. (wracać do stanu naturalnego) [roślina, krajobraz, zwierzę] to run wild, ...
dziczeć <-eje, f. dk. z-> CZ. cz. nieprzech. 1. dziczeć (drzewko, ogród): dziczeć. to run wild. 2. dziczeć przen. (człowiek): dziczeć. to become unsociable.
Dziczeć to proces, w którym zwierzę domowe lub oswojone traci swoją pierwotną skłonność do współpracy z człowiekiem i staje się dziki lub dziczejący.
"dziczeć" - odmiana czasownika - polski - koniugacja bab.la
pl.bab.la › koniugacja › polski › dziczeć
'dziczeć' - odmiana czasownika - polski - koniugacja bab.la pomaga odmieniać czasowniki przez osoby oraz wszystkie czasy polskie.
Synonimy do słowa dziczeć: 1. wyrodnieć, degenerować się, wyradzać się, wynaturzać się, barbaryzować się, demoralizować się, deprawować się, znieprawiać się ...