Słownik języka polskiego PWN* · 1. «powiedzieć coś w sposób opryskliwy» · 2. burczeć «gderać, zrzędzić» · 3. burczeć «o brzuchu, jelitach: wydawać ...
burczeć (język polski) edytuj. wymowa: . znaczenia: czasownik przechodni niedokonany (dk. burknąć). (1.1) aspekt niedokonany od: burknąć.
burczeć - odzywać się do kogoś niechętnie, krótko i niegrzecznie.
(transitive) to mutter, to grumble, to say something with a bad mood synonym △. Synonyms: see Thesaurus:narzekać · (transitive, archaic) to rebuke, to scold ( ...
... (Go to English » Polish). burczeć VB intr. 1. burczeć (wydawać odgłosy): burczy mi w brzuchu · my stomach is rumbling. 2. burczeć (zrzędzić): burczeć. to ...
Słownik języka polskiego PWN*. burczeć zob. burknąć.
burczeć - o brzuchu, jelitach: wydawać charakterystyczny dźwięk spowodowany głodem lub zaburzeniami w trawieniu.
Więcej pytań
Co to jest jęczeć?
Co to znaczy furczy?
burczeć. (imperfect)burknąć. burczeć intransitive verb. (imperfect) burczysz, burczał, burczeli (potoczny) 1. (wydawać dźwięk) [żołądek] to rumble [rury, ...
burczeć - Tłumaczenie po angielsku - Słownik polsko-angielski Diki
www.diki.pl › slownik-angielskiego
burczeć - tłumaczenie na angielski oraz definicja. Co znaczy i jak powiedzieć "burczeć" po angielsku? - rumble, grumble.
burczeć » jako niegrzecznie odzywanie się · fukać, · jęczeć, · margać, · mruczeć, · nucić, · odburkiwać, · odmrukiwać, · odszczekiwać,; odwarkiwać,; powarkiwać, ...