błędność (język polski) edytuj. wymowa: ​. znaczenia: rzeczownik, rodzaj żeński. (1.1) odprzym. cecha tego, co jest błędne; cecha tych, którzy są błędni.

Słownik języka polskiego PWN* · 1. «zawierający błąd» · 2. «nieprzytomny, obłąkany, zdezorientowany» · 3. daw. «błądzący, błąkający się».

błędność · Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego* · błędność.

błędność » w odniesieniu do czegoś niewłaściwego · fałszywość, · fatalność, · niepoprawność, · nieprawidłowość, · nietrafność, · niewłaściwość, · omylność, ...

Znaczenia i definicje "błędność" · odprzym. cecha tego, co jest błędne; cecha tych, którzy są błędni · noun. cecha myślenia, np. · noun. cecha spojrzenia, ...

BŁĘDNOŚĆ (2) sb f. Teksty nie oznaczają ó; prawdopodobnie o jasne. Fleksja. sg, pl. A, błędności. L, błędności. sg L błędności (1). ◊ pl A błędności (1).

błędność {f.} · volume_up. faultiness · wrongness. volume_up. wykazanie błędności {f.}.

błędność. dopuszczalne w grach (i). błędność. błędność. występowanie, Wielki słownik ortograficzny - PWN 2003, 2006, 2008, 2009 - E. Polański.

Powiązane zwroty — "błędność" ; przymiotnik. błędny · wrong ; idiom. błędny · off the mark ; przysłówek. błędnie · mistakenly ; rzeczownik. bezbłędność · inerrancy ...

Synonimy: faryzeizm, niestosowność, niepoprawność, faryzeuszostwo, … . Jak inaczej można nazwać słowo błędność? Jakie inne formy posiada słowo błędność?