buntowniczy (język polski) edytuj. wymowa: . znaczenia: przymiotnik. (1.1) skłonny do buntu: (1.2) będący wyrazem buntu, sprzeciwu.
Więcej pytań
Co to znaczy być buntowniczy?
Co to jest buntowniczka?
buntowniczy. 1. «skory do buntu». 2. «będący wyrazem buntu». • buntowniczo • buntowniczość. Włącz obsługę javascript! zgłoś uwagę.
buntowniczy ; defiant · hostile; showing or feeling defiance ; insubordinate · (of a person or his behaviour/behavior) disobedient or rebellious ; insurgent · rising ...
buntowniczy - taki, który stanowczo sprzeciwia się wobec kogoś lub czegoś.
Słownik języka polskiego PWN* · buntowniczy. 1. «skory do buntu». 2. «będący wyrazem buntu».
Ocena
(161)
Nie rozkazuj. By przekonać upartego i rozzłoszczonego malucha do swoich racji, wprowadzaj do codziennego życia elementy zabawy. Gdy dziecko nie chce usiąść na ...
buntowniczy - świadczący o tym, że ktoś stanowczo sprzeciwia się wobec kogoś lub czegoś.
buntowniczy {przym. m.} · volume_up. mutinous · rebellious · seditious · turbulent. volume_up. buntowniczo nastawiony {przym. m ...
Szczerze mówiąc, jest buntowniczy, jest agresywny w stosunku do innych uczniów i ma trudności z uwagą na lekcji. Frankly, he's ...
15 lis 2021 · Zaburzenia zachowania rozpoznajemy wtedy gdy dziecko lub nastolatek w powtarzalny sposób przekracza normy społeczne, a nawet łamie prawo.