×
Słownik języka polskiego PWN*. buczeć. 1. «wydawać niski, przeciągły dźwięk». 2.
Więcej pytań
buczeć -czę, -czą; -cz•cie; -czał, -czeli. Słownik języka polskiego PWN* · buczeć. 1. «wydawać niski, przeciągły dźwięk». 2. pot. «głośno płakać» ...
buczeć - głośno płakać, wydając niskie, jednostajne dźwięki.
Rhymes: -ut͡ʂɛt͡ɕ; Syllabification: bu‧czeć. Verb edit. buczeć impf. (intransitive) to buzz, to hum, to drone synonyms △. Synonyms: brzęczeć, bzykać.
buczeć - wydawać jednostajny dźwięk o niskim brzmieniu.
buczeć intransitive verb. (imperfect) buczysz, buczał, buczeli1. (wydawać niski dźwięk) [syrena] to wail [owad] to buzz2. (z dezaprobatą) to boo3.
buczeć (język polski) edytuj · angielski: (1.1) hum; (1.2) blubber; (2.1) howl down · francuski: (1.1) bourdonner; (1.2) pleurnicher · hiszpański: (1.1) pitar; ...
Przykładowe zdania z " buczeć " · Nad jego głową buczała winda wioząca Streetera i Hatcha do góry. · Ściany buczały od energii, a cały dom wydawał się żywy.
buczeć (wydawać dźwięk). to hum. buczeć (syrena). to sound. 2. buczeć pot. (płakać): buczeć. to blubber. Chcesz przetłumaczyć zdanie lub fragment tekstu?